Tokom pedesetih godina XX veka, za potrebe smeštaja radnika, Fabrika elektroporcelana (FEP) izgradila je tri velike zgrade sa jednosobnim i dvosobnim stanovima. Njihovom izgradnjom FEP je obezbedio smeštaj za oko pedeset porodica svojih radnika. Prva zgrada podignuta je na raskrsnici Jadranske i ulice Maršala Tita (danas ulica Knjaza Miloša).
U to, socijalističko, vreme fabrike se nisu brinule samo za smeštaj zaposlenih. U srednjoj zgradi, u Jadranskoj ulici, otvorena je i fabrička ambulanta, a jedan od prvih lekara koji je ovde primao pacijente bio je dr Milan Milošević. U poslednjoj, trećoj zgradi nalazile su prostorije Kluba u kom su radnici provodili slobodno vreme igrajući šah ili domine.
Ove, žute zgrade su među prvim stambenim zgradama podignutim u Aranđelovcu po završetku Drugog svetskog rata.
Sve je manje Aranđelovčana koji pamte bunar, smešten između prve i druge zgrade, koji je dobrodošao stanarima krajem šezdesetih i početkom sedamdesetih godina kada je grad imao problema sa snabdevanjem vodom. Tada su stanari sami očistili bunar, nabavili ručnu bunarsku pumpu za vodu i tako delimično rešili ovaj problem.
Mada je izdavač motiv razglednice nazvao “Nova studentska zgrada”, ove zgrade su od prvog dana pa do danas među Aranđelovčanima poznate kao “Fepove zgrade”.
Autor teksta: Zorica Stopić Petrović, viši kustos Narodnog muzeja u Aranđelovcu
