Kada je 1865. godine knez Mihailo Obrenović posetio Bukovičku banju, ovde je zatekao mnogo sveta koji je noći još uvek provodio pod vedrim nebom. Uviđajući da ova banja ima sve predispozicije da postane jedna od vodećih banja u Srbiji i da će moći da se uzdigne na rang mnogih prestižnih evropskih banja, knez Mihailo se založio da država obezbedi sredstva za njeno uređenje. Iste godine, još dok je knez boravio u Bukoviku, u banji je otvoren još jedan izvor mineralne vode koji se koristio za piće (kasnije nazvan Knjaz Mihailo), ali i prvo toplo kupatilo – Đulara.
Izvor Knjaz Mihailo nalazio se na polovini puta od Starog izvora Knjaz Miloš ka hladnom kupatilu Talpara. Lokalno stanovništvo, odnosno seljani, više su cenili vodu zahvaćenu na ovom nego na izvoru Knjaz Miloš. Čekajući sa testijama u dugim redovima oni su stvarali gužvu, pa su banjski gosti, koji su mineralnu vodu koristili kao terapijsko sredstvo, radije odlazili na stari izvor.
Autor teksta: Zorica Petrović Stopić
Tekst preuzet iz Monografije – Dva veka Bukovičke banje.
